Ken je dat opgefokt gevoel wanneer bijvoorbeeld je favoriete gerief stuk gaat tijdens de afwas of het koken. Die ontgoocheling in jezelf, het zelfverwijt.
Iets later ben je verdrietig, want het voelde zo goed om elke dag koffie te drinken uit die ene mok - waarschijnlijk gaat die nooit meer zo lekker smaken 🤪
Ooit verliezen we dierbare dingen die we (dagelijks) gebruiken. Ik spreek hier wel degelijk over stuff.
Gebruik dingen, heb mensen lief. Veel minder van dingen houden en mensen gebruiken - alsjeblieft!
-theminimalists.com
Het verhaal van een zenmeester
De zenmeester bezat een waardevolle kristallen drinkbeker, en hij herhaalde voortdurend tegen zichzelf, ‘Het glas is al gebroken.’
Hij genoot er van, gebruikte het dagelijks en pronkte ermee bij bezoekers. In zijn geest was het al stuk.
Op de dag dat het brak zei hij, ‘Ik dacht het wel - begrijpbaar’
de Generalist
Voor mij is het net zo, bloggen is zo een ‘dingetje’ dat ik nodig heb om mijn gedachten te dumpen.
Sinds vorig jaar mid-december werd ‘de generalist’ gehackt en werkte hij niet meer.
Dankzij mijn ‘Daily Stoic’-beoefening wist ik al dat we gebeurtenissen niet te controleren zijn, en dat we enkel vat hebben op onze gedachten en keuzes.
Ik dacht dat het zo moest zijn.
Tot gisteren! Eén warm en deugddoend bericht van een Nederlandse ‘fan’ was voldoende om de vlam te ontsteken. 🙏🏻
Voilà, meer had ik niet nodig. In combinatie met een kort ‘klachtenbriefje’ naar mijn provider, en degeneralist.be was herrezen.
Het leerde me dankbaarder te zijn wanneer ik iets verlies. Geluk zit niet in stuff, maar het kan me gelukkiger maken wanneer ik het echt nodig heb.
De helft van mijn gelukkiger zijn is vrede nemen met wat ik niet heb, de andere helft is dat alles even goed is wanneer ik iets verlies.
Niets is blijvend, ook niet mijn favoriete ‘sjatten en taloren’!
Geschreven om te inspireren,
Lex
PS: Wist je dat je deze berichten kunt ‘liken’ of van commentaar kunt voorzien op de archiefpagina? Laten we samen ideeën uitwisselen!